Wpływ jest nieodłącznym elementem naszego życia. Już od urodzenia podlegamy wpływom i je wywieramy. Małe dziecko uspokaja się, gdy w pobliżu pojawia się mama. Płacząc sprawia, że jest karmione czy przytulane. Stwierdzenie, że każdy z nas wywiera wpływ nie jest zbyt odkrywcze. Pisał już o tym Max Weber (Być Liderem). Skoro więc tak oczywiste jest, że wpływ wywieramy, może warto zastanowić się jaki ten nasz wpływ jest i jakie efekty przynosi. Czy pomaga nam jako liderom? Czy buduje naszych współpracowników? Czy pozwala nam tworzyć właściwe relacje? Zagadnieniom tym poświęciłam swoją pracę magisterską, a w poniższym artykule zamieszczam kilka najciekawszych wniosków.
Powszechnie wpływ utożsamiany jest z władzą. Nie są to jednak pojęcia równoznaczne. Władza stanowi możliwość wpływu, jest potencjałem, którego możemy użyć. Wpływ natomiast jest wykorzystaniem tego potencjału, podjęciem działań, mających na celu zmianę zachowania, postawy czy przekonań osoby, na którą wpływ wywieramy. Te konkretne działania nazywamy taktykami wpływu.
Władza, a w związku z tym także i wpływ mogą mieć różne źródła. Posiadamy nad kimś władzę, gdy dysponujemy zasobami, które nie są mu dostępne, a są przez niego pożądane, np. gdy posiadamy umiejętność skutecznego rekrutowania kolejnych współpracowników, możemy mieć władzę nad osobami, które chcą taką umiejętność zdobyć.
Wiele osób kojarzy władzę z typowym przełożonym. Możliwość sprawowania władzy zawdzięcza on pozycji w hierarchii organizacyjnej, która umożliwia mu decydowanie o rozdzielaniu ważnych dla pracowników zasobów. Spełnienie oczekiwań szefa pozwala otrzymać nagrodę (np. premię), natomiast uchylanie się od poleceń może skutkować karą (np. zwolnienie). Tak pojmowaną władzę możemy określić formalną. Cechą wyróżniającą ten rodzaj władzy jest jej odgórny, jednostronny charakter. To posiadający wyższe stanowisko w organizacji przełożony sprawuje władze nad podwładnym. Relacja ta nie zachodzi natomiast w drugą stronę
Jednak władza może mieć również charakter nieformalny. Mamy z nią do czynienia wtedy, gdy przełożony (w tym przypadku częściej lider) nie dysponuje zasobami organizacji, nie może nas awansować ani zwolnić, a mimo to sprawia, że jesteśmy posłuszni jego propozycjom. Władza nieformalna jest niezależna od miejsca w hierarchii, powstaje w oparciu o pozytywne relacje związane z wzajemnym udzielaniem sobie wsparcia, dzieleniem się wiedzą i posiadanymi dobrami. Ten rodzaj władzy zakłada obustronne zaufanie i akceptację, co umożliwia wzajemny, choć nie zawsze symetryczny wpływ. To powoduje, że władza nieformalna zwiększa u podwładnych kreatywność i innowacyjność, a także poczucie możności wpływu, zyskują oni przekonanie, że to od nich zależą ich osiągnięcia, przyjęty sposób działania. Ten rodzaj władzy umożliwia liderowi stanie się przywódcą – kimś za kim inni chcą podążać, a nie kto rządzi.
Nam jako liderom MLM to właśnie władza nieformalna daje możliwość wpływu, a poprzez to rozwoju naszych współpracowników. Jakie są więc źródła tego rodzaju władzy i jak możemy ją rozwijać?
Yukl podzielił władzę nieformalną na interpersonalną i indywidualną.
Władza interpersonalna ma swoje źródło w pozytywnych relacjach z innymi. Osoby nią obdarzone cechuje umiejętność nawiązywania relacji i charyzma, są one atrakcyjne dla otoczenia. Aby wywierać wpływ oparty na władzy interpersonalnej możemy być sympatyczni, dbać o relacje, chętnie udzielać wsparcia. Wystarczy mieć dla każdego dobre słowo, promienny uśmiech i nieco ciepła. Znam wielu liderów MLM, którzy właśnie w ten sposób przyciągają do siebie ludzi i budując z nimi serdeczne relacje, przekonują ich do siebie i do tej formy pracy. To sprawia, że ludzie się angażują, że chcą przynależeć do zespołu, w którym wszyscy się lubią i sobie wzajemnie pomagają. Wpływ oparty na władzy interpersonalnej wynika z wzajemnej sympatii i z więzi, które zaczynają nas łączyć z naszymi współpracownikami. Gdy o coś prosimy, oni wykonują to, ponieważ nie chcą zawieźć nas i zespołu, chcą okazać się pomocni.
Władza indywidualna wiąże się natomiast z indywidualnymi zdolnościami i umiejętnościami, które umożliwiają liderowi np. prezentacje swojego punktu widzenia i przekonanie do niego innych. Właściwości te (w przeciwieństwie do źródeł władzy interpersonalnej) nie mają związku z relacjami międzyludzkimi, przykładem może być wiedza eksperta. Lider, który osiągnął sukces, posiada doświadczenie i potrafi dzielić się swoją wiedzą może wywierać wpływ opierający się właśnie na władzy indywidualnej. Ten rodzaj władzy łatwo budować, współpracując z osobami w swoich zespole, szczerze się nimi interesując, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem. Kształtowanie i rozwijanie naszych współpracowników, sprawia, że są nam oni wdzięczni i mają do nas zaufanie. Gdy proponujemy jakieś rozwiązanie, chętnie zgadzają się wziąć w tym udział, ponieważ ufają, że to pomoże im odnieść sukces. Przekonali się, że my wiemy, jak należy działać i że chcemy dla nich dobrze, stąd gotowi są podejmować wyzwania, dokonywać inwestycji, angażować się.
W moim poczuciu mamy ogromne szczęście, że nasz wpływ opiera się właśnie na władzy nieformalnej. To pozwala nam wzbudzać w naszych współpracownikach wewnętrzną motywację i gotowość do działania oraz buduje prawdziwe zaangażowanie. Ten wpływ umożliwia nam także stawanie się liderami transformacyjnymi, o czym napiszę w jednym z kolejnych wpisów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz